aangekomen!

Aangekomen op Sint Maarten ! Het is bijzonder om te zien dat iets waar ik moeilijk een voorstelling van kon maken ineens tot leven komt en zichtbaar is. De verwoesting van de orkaan is duidelijk te zien op het eiland; palmbomen met hangende bladeren, boten die op de kant in plaats van in het water liggen, grote stapels puin en overal kapotte daken en huizen. Aan de andere kant is het wel heel groen, de jonge bladeren aan de bomen zitter er al, het gras groeit in de boten. Ook zie je overal mensen aan het werk. In mijn ogen is het straatbeeld heel normaal, met mensen die er lopen, winkels die open zijn (maar zeker niet allemaal), auto’s die toeteren (Caraibische les 2 auto’s die toeteren geven geen voorrang, als ze met hun lichten knipperen wel) en de algemene chaos die je verwacht in dit stuk van de wereld. Volgens Petra (de fysio en leidinggevende) is het al een heel stuk opgeknapt in vergelijking met twee weken geleden. Toen was alles nog kaal en grijs. Nog lang niet alle wijken hebben stroom of water en de storm beheerst nog wel het leven van iedereen. Zo is de supermarkt wel open, maar is het een verrassing wat er te koop is; veel schappen zijn leeg en soms is er juist heel veel van iets. Maar als ik het goed snap is het aanbod nooit heel consequent geweest en moet je inslaan als het te koop is. Dat zal ik de komende maanden nog wel leren.

De oplettende lezer denkt “les 2, wat is dan les 1?” Die les kwam gisteren voorbij. Ik weet nu dat het verkeerd is om te bezuinigen op de taxi, ook al hoef je maar 500 m naar het hotel te lopen. Gisteren was de eerste dag van mijn reis en na een bijna 10 uur durende vlucht en een uur durende rij voor de immigration dacht ik dat ik best naar mijn hotel kon lopen. Een beetje lichaamsbeweging was wel welkom. Het zou maar 500 m zijn, of 800 m of 5 minuten lopen of 11 minuten; een beetje afhankelijk aan welke site of taxichauffeur ik het vroeg. Maar ik ben nog niet zo bekend met de antillen, en dus vergat ik een aantal belangrijke zaken: 1. Ik wist de weg niet echt 2. Het was voor mij midden in de nacht (voor de mensen op Curacao was het 8 uur s avonds) 3. Ik had 40 kg ruimbagage en een flink grote rugzak als handbagage 4. Het is heel warm op dit stukje van de wereld, ook als het donker is 5. De wegen hebben geen stoep 6. Wieltjes van een rolkoffer gaan niet zo goed door de berm Moraal van het verhaal: een half uur later, bijna opgegeten door 2 waakhonden en helemaal uitgeput kwam dreef ik het hotel binnen. Ik geloof dit ik in die 500 m meer heb gezweet dan de afgelopen 5 jaar bij elkaar. Het eerste wat ik dus daarna heb geregeld is de taxi terug naar het vliegveld voor de volgende morgen.

Wat ik ook geregeld had (dacht ik) was een early breakfast. Het ontbijt zou pas om 7 uur zijn, maar omdat ik dan op weg wilde zijn naar het vliegveld, was dat voor mij te laat. Geen probleem, er was een hele groep die vroeg moest vertrekken dus de kok zou ook vroeg komen. Om half 7 ging ik naar de eetzaal, waar niemand was te bekennen, dus ik terug naar de receptie. Neeee, de kok die was er pas over een minuurt of 10. Kennelijk was de hele groep vertrokken zonder ontbijt, want die waren er ook niet.20 minuten later opnieuw naar de eetzaal, deze keer was er wel iemand, maar niet de kok. Net toen ze op het punt stond te bellen of de kok al in de buurt was kwam ze binnen. Snel werd de situatie uitgelegd en de kok ging aan de slag om een ommeletje voor met te bakken. Met een verbrande slokdarm van de hete koffie en een take away ontbijtje verliet ik (in de taxi) het hotel. Maarja, hoe prop je zo’n take away ontbijtje nu in je toch al te volle tas? Dit ging in eerste instantie goed, tot de tassencontrole bij de douane. Daar moest mijn laptop eruit, en mijn fototoestel, en mijn tandpasta, en ik had geen flauw idee wat er bij het ontbijt zat en bovendien zat het ontbijt boven in mijn tas. Een hoop gedoe, wachtende mensen achter mij, heerlijke geuren uit mijn tas, de verkeerde papieren in de hand. Het had allemaal zo lang geduurd dat ik (met ontbijt) zonder problemen door de screening kwam en dus in de vertrekhal lekker van mijn ontbijtje kon genieten. Bovendien was het vliegtuig toch vertraagd, iets met problemen tijdens het onderhoud ofzo....