Storm

Ik wist dat er een orkaanseizoen is op st  Maarten.

 Ik heb de beelden gezien van Harvey in de VS.

En dan is daar opeens Irma. Groter en verwoestender dan welke andere eerdere orkaan in het gebied.

Midden in mijn voorbereidingen om te vertrekken; ik heb al dag gezegd tegen een aantal mensen, afscheid genomen van mijn patienten, mijn huis staat vol dozen, de huur is opgezegd, maar opeens is alles onzeker. Kan ik wel gaan en op wat voor een termijn, zitten ze nu wel op me te wachten, wil ik uberhaupt nog wel gaan?

Het is raar dat je de beelden wel kent van de tv. Ik dacht altijd vervelend voor die mensen, maar heb me niet goed beseft dat een storm zo ontwrichtend en vernietigend kan zijn, en het niet een kwestie is van wachten tot de storm voorbij is, de boel vegen en weer verder.  

Nu lees ik berichten over weggeslagen infrastructuur, een vernietigde haven (de inkomstenbron van st Maarten), een luchthaven die nog wel maanden dicht kan zijn voor normaal vliegverkeer, plunderingen en overvallen. En dan denk ik hoe komt het eiland daar weer bovenop? Het is niet genoeg de gebouwen weer overeind te zetten, er moet een hele nieuwe samenleving gebouwd worden. En ook wat heb ik daar dan te zoeken, mijn avontuur is opeens veranderd en is het nu nog wel het avontuur dat ik zoek?

Ik ben blij dat ik afgelopen week nog hier was, in Nederland, maar ik hoop toch naar st Maarten te kunnen afreizen. Na een weekend wikken en wegen, ben ik er wel uit dat het nog steeds het avontuur is dat ik zoek, misschien nog juist wel meer. Met weinig middelen zorgen dat de mensen toch geholpen worden, lekker concreet en hands on. Ergotherapie is geen levensreddend vak en ik wil daar niet in de weg lopen. Maar ik heb een goed stel hersens en twee werkende handen, dus wellicht dat die op een andere manier ook bruikbaar zijn. En hoewel het avontuur nu anders begint dan ik me vooraf had voorgesteld, wil ik het nog steeds aangaan.

Het lastige van de hele situatie was dat ik niet wist wat wel en niet kon. Wilde ze me nog wel hebben, kunnen ze me nog wat bieden en op wat voor een termijn. Gelukkig heb ik vandaag telefonisch contact gehad en als het aan hun ligt kom ik zo snel mogelijk. De gebouwen van de organisatie zijn niet beschadigd, het lijkt er nu een soort van vakantieparadijs. Zelfs de palmbomen staan nog overeind. Dus mocht je op tv tussen de verschikkelijke beelden een kleine oase zien van gele huizen met groene luiken, dan is dat mijn toekomstige werkplek.

In overleg (en ook omdat er geen commerciele vlucht naar st Maarten vliegt) heb ik mijn vertrek een maand uitgesteld. Nu moet ik alleen nog zorgen dat ik zelf de komende maand electriciteit en internet heb, want ik had tenslotte alles al opgezegd.